beyazı siyah dokuyor yaşlarımDüşüyordu şafak ufkun eteklerinden mosmor ve gecenin tüm ıstırabı dökülüverdi güneşle kara bir leke tuvalime turuncunun ihtişamında eğilirken gün debelenirken tepemde aç martılar üç kuruşluk servetimi yatırdığım çıtır simidime bir lokmanın peşinde umuda uyananlar boş gözlerime damlıyor pembe beneklerle ve yaşamım cümlenin tam ortasında şaşkın bakışlarıyla anlamını yitiren bir kelime uyuz bir itin tek kılı kadar bile değeri kalmamışken insanlığın gecenin ayazında donan gözyaşlarım güllerin yapraklarında terleyip beyazı siyah dokuyorlar kirpiklerimde mersaus 31/07/200… |