Kimsesiz GönüllerŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Loştu kaldığı oda içeri girince önce ben olduğumu anlamadı sonra “tamam tamam” dedi “tanıdım”. Tanımıştı tanımasına ya sitem vardı kara gözlerinde. Ellerinden öptüm sarıldı bana insana, hasret hasret “nasılsın kuzum” dedi “nasılsın”. Ellerimdeki şekerlemeleri bıraktım yatağına şükür dedim her şeye rağmen şükür.”ya sen, ya sen nasılsın?””Kimsesiz gönüller nasıl olursa öyle! kimse gelmiyor yanıma” gözlerinde iki damla yaş “çocuklarımda unuttu beni” gözleri dolu dolu devam ediyor.
“Arada birde olsa “nasılsın “deselerdi diyor “Evet “dedim “evet arada birde olsa” anlattı anlattı hep eskiye dair güzel anılardı. Ortada komşudan gelen yemek tabaklarını topladım çeşmenin başına hem dinliyor hem de toparlıyordum bir şekilde.. O anlattı anlattı… bitevediye … Yine gel dedi kısık bir sesle taşıyordu yüreğim “geleceğim” dedim çıkarken dolu gözlerimle gözlerine yeniden bakmaya korkarak Nasıl bir bayram sabahı idi, nasıl? Gözyaşlarımı kapıdan çıkmaya bıraktım.
|
Yüzümü kesen bıçak gibi ayazdı
Yüklenecek öyle çok günah vardı ki!
Sevabı sırtlamıyor
Hainler gibi,
Ben de gidiyordum…
Ben de gidiyordum
Jale KESKİN/İskenderun
Güzel bir şiir yüreğinize sağlık hocam
Saygı selamlarımla......