yol düşlemeleri
çocuktu
pembeden ala çaldı ayakları aldan mora çaldı kan topladı irin topladı yol yol yollara düşelim dedi tırnaksız süleyman gölgesi düşmeden gargaç ağacının güne.. gözyaşı düştü yüreğine... yol yoldu yürekler yüreklerde umuttu yollar emekti ekmekti ilaçtı sene 1965 mevsim kış dertler alaz ilaçlar buz.. birikmiş üç beş lira kondu ortaya üsen çavuş cömert davrandı bir onluk bir okka ekmek umut uzaklarda bir kuş yollar ırak yolcular kuşu çoktan uçurmuş... bir kaptıkaçtı yanaştı meydana önde bir direksiyon arkada çiçekli basmadan perde pabuçlarını çıkarıp ihtiyarlar dilde besmele sükut içinde bindiler bu metal deve... taşlı yollar geriledi topraklar toz oldu artta günler boyu süren yolculukta bir şafak vakti gelindi sard’a 03/12/2010 ödemiş |