Ey Sevgili/m İstanbulGözlerimin önünde dalgalar dövdü seni Sana ilk bakışımda gözlerim sende kaldı Muhteşem güzelliğin aklımı baştan aldı Öyle büyülendim ki artık bende değildim İhtişamın önünde saygı ile eğildim Sultan Ahmet’e gidip Güvercin’e yem sundum Ve Süleymaniyede günahlarımdan yundum Yürüyorken sahilde Kız kulesi seslendi Aşkım onu görünce biraz daha beslendi Sinan’ın eserleri halâ dimdik duruyor Galata kulesine çıkıp seni izledim Ve haykırdım aşkımı zannetme ki gizledim Ben sana ağlıyordum ’sus’ dedi Haydarpaşa Ona sor o şahittir gözlerimdeki yaşa Birden ezan sesiyle semaların inledi Ben aşkımı anlattım Ayasofya dinledi Topkapı sarayından süzülürken bir şua Seni bize bahşeden Fatih’e ettim dua Tüm dünyanın dilinde sende gördüğüm resim Sanadır bu feryadım bilmem gelir mi sesim Bilirim ey Sevgili milyonlarca aşkın var Beni de al sînene gönlün bir bana mı dar Aşık edip kenara çekilmek var mı öyle Durma haydi ne olur sen de bir şeyler söyle Dayanacak gücüm yok bu aşkı etme tehir Yemin olsun İstanbul sevemem başka şehir Bu öyle bir sevda ki sen Şirinsin ben Ferhat Bir şiirime daha sesiyle can olan değerli dost Nenehatun( Meryem Maman ) hanımefendiye sonsuz teşekkürler. . |