’uğultuyu ebrulaştıran

imgesel yanılsamalar şiiri..’

Uğultunun ebruli olduğu
tuval
düştü yüreğime..

Seni düşlerken bile
incitmeyeceğim..
Usul usul düşleyeceğim..

Bir kaval sesidir
nidalarıma eşlik eden
onu da yıprattım ama..atmayacağım..

Ağız boşluğumda
gelir-gider
med-cezirler..anlatmayacağım..

Dilime günlerden beri
yapışıp durmuş bir türkü
Söküp dilimden..söyletmeyeceğim..

yüreğimdir bestekarın
icra ettiği her şarkıda
gözlerinin..derletmeyeceğim..





Beklerken kapı önlerinde
Bulutlara salacağın
kokunu...koklatmayacağım...

Bir rüzigar
eser durur..dinmez herhalde..
toprak ufkuma..döktürmeyeceğim..

Damla damla yağ
toprak ufkuma..
damlaları..kaybetmeyeceğim...

Tabiat renginden giyinse..
uyanık mezarlıkta gezintide olsam
toprağı toprağından..giydirtmeyeceğim..

terkedilmiş alanlara girsek
her lokmada yalnızlığımı yutacağım..
ağaçlara..yutturmayacağım..

Esrik ağaçların gelmişse
raks vakti... türkü ummanında
çengide olsa ağacı...oynatmayacağım..

İmgesel bir yanılsamadan bahsetmeyeceğim..
çünkü ben bu defa..
yanıltmayacağım..