İsimdaşım, merhum amcam Hakkı Yurtlu’nun kabri başında ismimi görünce, tefekküre dalmışım...ve yazmışım bu şiiri...

Dün yine mezarlığa uğradı yolum
Bir kez daha hatırladım ölümü.
Bir kez daha öldüm, ölmeden önce…

Yükselen sâlâ sesiyle irkildim birden,
Bir kişi daha rahmetli olmuştu, hemen,
’Mevla rahmet eylesin” kavlini müteakiben
Bir kez daha öldüm ölmeden önce...

Derken, yine kabre düştü yolum,
Bir kez daha hatırladım ölümü,
Sukuta uğradı sanki, sağım solum,
Bir kez daha öldüm ölmeden önce

Mezartaşındaki yazı, takıldı gözüme
Tefekkür-ü mevt eylemek geldi özüme
Yine sarıldım hemen, elest sözüme
Bir kez daha öldüm, ölmeden önce…

Kitabedeki o yazı, adımla soyadım;
Benden geçip, kendimi mevlaya adadım
İstinadgâh kılıp, özümü Hakk’ka dayadım
Bir kez daha öldüm ölmeden önce...


Ne de zormuş meğer, ölmeden ölmek,
Diri diri kabre girdiğini düşünmek
Hele bir de mezar taşında ismini görmek
İşte bir kez daha öldüm, ölmeden önce...

Meğer, o mezar amcam’ın mezarı imiş…
Yani sadece isim benzerliği.....