Üç BARDAK, İKİ ANA, İKİ BABA, üç KIRILMAK kısa bir şiir için çok fazla…

SAVULMAK: Bertaraf edilmek, baştan atılmak, zarar görmeden geçiştirilmek anlamında kullanılmış, yanlış yazılmamış bir sözcüktür.

Şiirde, batıl inançların geçersizliği vurgulanmakta, bahsi geçen olayla, inanışların aksine olayların olabilirliliğine değinilmektedir. Bu şiirde BABANIN ÖLÜMÜ anlatılmamakta, sadece örnek gösterilmektedir. O nedenle ÖLÜM ACISInı uzun uzun ve derinliğine anlatmaya gerek yoktur.

Şair, diyeceğini demiş, sadece sözcük tekrarlarından sakınmamıştır. Sadeleştirilebilir. Faydalı bir şiirdir. DİDAKTİKtir.

Kutluyorum.


Onur BİLGE

Merhaba Şair. Kaleminizle ilk tanışıyorum.. Darılıp/kırılmayacağınızı ümit ederek, bir 'okuyucu' gözüyle 'Şiir'inizin tarafıma düşündürdüklerini paylaşmak isterim.

İlk kıt'a :
ama o gün
benim babam öldü.

'Benim' sözünün olması fazlalık geldi g/özüme. Babam denilmesiyle zaten anlaşılırdı. Kavram karmaşasına sebep olacak bir durum değil.. Kimin babası olacak? Tabi sizin...

Ama burada o benim, o benim babam, benim işte gibi bir vurgu yapılmak istenmişse; tırnak işaretiyle belirlenerek

'benim' babam
yahut
benim 'babam'
şeklinde olması, hem dikkati o söze çekmek hem de vurgu yapmak adına daha hoş olurmuş diye düşündüm.
Değilse:
Ama o gün
Babam öldü. / denmesi yeterliymiş sanki.

'Savulmuştur' demişsiniz. Savmak: sıkıcı bir durumu geçirmek, atlatmak; istenmeyen birini yanından uzaklaştırmak manasında olup, savılmıştır şeklinde denilmesi/kullanılması tamam da savulmuştur nedir? Anlaşılamadı..

İkinci kıt'a :
Bardak kırılmış ve bardak kırıldığında baştan savıldığına inanılan kaza, bela, nazar vs. savılmamış, 'Baba' vefat etmiştir.
Büyük bir acı:(( Hayatın bilinen tek gerçeği ölümün soğuk yüzü görülmüştür.. İnsan(lar)ın hayatta ki tek ve en kötü ayrılığı başa gelmiştir. Ve bir anda 'Baba', güvenin, gücün bedene bürünmüş hali olan insan yok olmuştur.

Oysa bakıyorsunuz 'Şiir'in bütününe, böylesi acı/ağır bir olay sanki çok hafife alınarak aktarılmış. O hissi uyandırıyor satırlar.

Şairin; babasının ölümü karşısındaki duygularından bahsedilmemiş.. Yok, göremiyorsunuz?!

Sadece 'Anne' kavramı var.
Ve gariptir annenin duyguları da, sanki üstünkörü geçiştirilmiş. Sadece kırılmış yüreği! Bir bardak kırıldı diye üzüldüğü kadar?!
Kırılan bir bardakla eşdeğer tutulmuş sanki ölen birine duyulan üzüntü..

Zira diyor ki son dize:
hem babama
hem bardağa

Bardak yerine konulabilir. Yenisi alınır. Ama ya ölen? Hele hele ana/baba?

Özetle: Sıradan bir olay yaşanmış hissi veriyor satırlarınız. Duygular(ınız), hissedilenler yeterince işlenmemiş; yeterince hissettirilmemiş ve yeterli aksettirilmemiş sanki.

Keşke bu derinlik verilseymiş. Zira konu, herhangi bir konu değil 'Ölüm' ve 'Baba'.

Bu demek değil ki böylesi bir acı karşısında siz etkilenmediniz. Bu mümkün mü?
Sözüm; salt 'Şiir'de aktarılış şeklinedir. Lütfen yanlış anlaşılmasın paylaşımım..

Belki de; ben de babamı kaybettiğimden, bu acıyı çok derinden yaşayan biri olduğumdan;
Belki sırf bu sebeple; 'Şiir' 'kısacık' olmasına rağmen bu kadar 'uzunca' irdeleyip, dokuz satıra bunca yorum yazdım. Affola!
Gerçi oldum olası dalınca satırlara, ardındaki yüreğe, kolayına çıkamamışımdır. Bilenler bilir, maalesef bu sebeple hep uzun olmuştur yorumlarım..

Gönül isterdi ki keşke babanız yaşasaydı, hayatta olsaydı. Ama hayat işte.. Alıyor insanın en sevdiklerini hiç istemediği ve beklemediği bir anda :(( Ve herkesin hepimizin her canlının göreceği tek gerçek 'Ölüm' aslında.

Babanıza Allahtan rahmet, geride kalanlara sabır diliyorum. Mekanı cennet olsun..

Saygımla...


sera. tarafından 12/6/2010 5:12:15 PM zamanında düzenlenmiştir.