Pencere açık, hava güneşli,
Neşelidir bugün kuşlar, belli.
Yapraklar, yüksek, ince dallarda
Sallanır yine, hafif rüzgârda.
Yanıma geldi kardeşim Mine;
Kâğıdı verdim hemen eline.
Yarım saattir de dargınız biz;
Olur mu, dersiniz böyle ikiz.
Oyun oynarken canımı sıktı,
Acele edip odadan çıktı...
Sonra dönünce, kapıda durdu:
"Kazanamazsın", diye tutturdu.
Devam etmek gelmedi içimden,
Konuşmuyor şimdi, ama neden?
Cıvıldayan serçe bile sustu;
Ege, yazıp, bitirmiştim notu.
Kolay olmadı özür dilemek,
Asıl zor imiş cevap beklemek.
Renkli ipleri koydum masaya,
Seyrettim onları doya doya.
Turuncu, sarı, deniz mavisi,
Mor, pembe, gri; ne kadar hoş hepsi.
Uğraşmıştık kesmeye beraber;
Sanmıştık, altı olmadan biter.
Bu işimiz kalacak akşama,
Yapıştıramam ben tek başıma.
Mine’yi yanımda gördüm birden,
Düşen bir cetveli aldım yerden.
İkimiz, çabuk bitiririz hep;
Gülmeye bile bulunur sebep.

Bayse Hatipoğlu