SEVGİGüneş de terk ediyor bak! tarihin tanıklığındaki bu göçebe sevdayı adı da yalan kavli de yalandı… daha henüz doğmamış bir çocuğun gözlerinden daha henüz körpe gebeyken bir ana daha susturulmuşlukların tarihinde büyürken insan daha daha neler neler çoğaltılır kiplerinde geçmişlerin kendini bırakarak tozlu sayfalara... Kifayetsiz yaşamlar, ızdırabın eşiğinde kuşatmalar Sevgi ve nefret de kardeşleşti bu yürek arenasında hain ve namluda bekler kahpeliklerin namerdine bırakılmış teslimiyetler nicedir yaşıyoruz kendimizden habersiz Kendimizden kaçarak… Ay’da terk ediyor bak! dolunayında bırakarak gölgeleri Kimseler kalmadı pişmanlıklar denizinin kenar mahallesinde Gölgeler de gidiyor bir bir Kimse kalmadı bak sevgi denen bu soylu yerde… |
Sevgi denen yer soylu ve asil de
Sevginin anlamını karıştırıyor bir çok soysuz...
Harika bir şiirdi. Biraz geç kalmışım.
Doğru Sevgilere/ Dost.