SEN
Vakit gece yarısını çoktan geçmiş,
bense; her gece olduğu gibi yine sana yine seni, yine bizi yazıyorum... sensiz seni yaşıyorum bir anlamda, bir ara balkona çıkıyorum gece şehrin koynunda mışıl mışıl uykuda bir ben uyuyamıyorum, seni düşünüyorum... geçmiş gecelerden bir gece sanki hala, ellerin ellerimde, sıcaklığın yüreğimde, ’Ne ay yüzünü gösteriyor, Nede göz kırpıyor yıldızlar...’ gecenin fısıltılarını susturarak ben yine seni hatırlıyorum.. ben herşeyi biraz sen ekleyerek yaşamaya öyle alıştım ki... sensizlikte seni yaşayabilmenin sırrı bu olsa gerek... gece lacivert kollarıyla kucaklıyor beni, ürperip doğruluyorum yatağımdan, o sırada bulutların arasından kendini gösteren ay, perdeden süzülüp odama doluyor. ’yüzüne dokunmak istiyorum, dağılıveriyor...’ |
kutlarım yüreğine ssaglık