Varlıklar içinde toprak en mütevazi olandır...Dağ gibi,ağaç gibi başı göklerde değildir.Bu yüdenbaşı kesilmez,burnu sürtmez.O kin tutmaz, kıymet bileni terketmez.bir verene on verir...Cömrttir...Böbürlenmez,alçaklardadır.o yüzden de kıymetlidir...kendisine sarılanları haksız çıkarmaz...kötülükleri örter.Kirlilikleri temizler...çürümüşlükler yeryüzüne kokulu bitki olarak çıkar..o ihanet etmeyi bilmez...kimseye zararı olmaz...Bu yüzden ana, kıymet, varlığımız olmuştur...insana canı veren o dur...varlıklar madde olarak yine ona dönmektedir...o kadar bağrı geniştir ki,çiğneyenleri affeder, bitip tüknenleri yine bağrına alır.insanların bencilliği,ihaneti,vefasızlığı onda yoktur...o toprak anadır...varlığımızdır...Şiirinizi özümseyerek okudum, duygularımı aktarmama neden oldu...yazan yüreği kutlarım...