ZANGOÇSUZ ÇAN SESLERİ
Bir göz gecenin en olmaz anında rahatsız eder
Bölünür ortasından kanlı bıçaklı uykularım Yüreğimde birden azgın fırtınalar eser Yokluğun yıkar beni sessiz sessiz ağlarım Yatak bir cehennemdir yastık bir diken Umutsuzluk yüreğimde büyür durmadan Gong sesleri gelir İsa’nın çağdışı mabedinden Daha zangoç tokmağını çana vurmadan Sonra bir ölüm ezgisi çalınır ta derinden Acımasız gömütüne gömülür tüm duygularım Yıldırımlar fışkırır sana tutsak gözlerimden Sensizliğin ölüm olduğunu bir kez daha anlarım |