Ölümün hüznü çöker omuzlarıma,
Aldırış etmem yalnızlığa,
Bir el uzanır göklerden,
Buz, gibi üşüyen yanaklarıma...

Bir ben ağlarım, bir de gökler,
Yağmur gibi akan gözyaşlarımla,
Hüznün destanını yazmışam arkadaş!.
Ölümüne ferman okuyup da,
Kim kalmış hayatta...

Kaf Dağının ardından yükselen ses,
Hüzün katar damarımdaki kanıma.
Yalnız gecelerimin sessizliği çöker,
Umudu yarım kalan duygularıma...

Zalim kamyonun altından kalkıp,
Ulaşmak isterim çocuklarıma,
Azraille savaşmak yakışmazdı bana,
Deli Dumrul misali kükreyip de,
Meydan okumak isterdim, Trafik Canavarına!..

Alın yazım bu muydu yoksa Allahım!
Umut olmaya çalışırken çocuklaraıma,
Okul yolunda başladığım bir ömrü,
Yine bir okul yolunda tükettim,
Azrail haber vermiş olsaydı eğer,
Çocuklarımı öpüp koklamak isterdim.

Çaresizim, yalnızım, kanadım kırık,
Hayatın çileli yükü var omuzlarımda;
Eşime, çocuklarıma selam söyleyin,
Yeniden tutunsuunlar hayata.
Artık benim için çok geç,
Dua edin, esirğemeyin Fatihalarınızı,
Ne olur Allah Aşkına.......
...............................................
Ahmet SARGIN
Cemil Eker Hocamın Ardından

NOT: Seydişehir Yakınlarında Kaza geçirerek Hakkın Rahmetine kavuşan
Yozgat Fatma Temel Turhan İlköğretim Okulu Müdür Yardımcısı Cemil Eker Hocaya Allah tan Rahmet diliyorum..Mekanı Cennet Olsun...Bu şiir onun anısına yazıldı...