GÜL VE BÜLBÜL ( ZİNCİRBEND ŞİİR )
Gecenin şafakla öpüştüğü dem
Demlenir yürekte kor gibi özlem Özlem yağmurunda ıslanırken ten Teni dara çeker bir gözü badem . Badem gözlerine yakışmaz elem Elemin resmini çizemez kalem Kalem ilham alsın açılan gülden Gülden yatak olsun yoluna bu ten . Ten cana sarılan sarmaşık gülü Gülün marifeti üzmek bülbülü Bülbülün kaderi sevmekmiş gülü Gülün dikenine vurur göğsünü … Göğsünü vurdukça kan damlar güle Güle rengi veren çekilen çile Çile sevda olup düşünce dile Dile gelir lal olan sevgilli bile MELAHAT ÇETİNKAYA |