Sen Tlf Sarılaçaksın Aşkım
Seni bırakıp gideceimi sanma
Giden yüreğim değil birtanem Giden bedenim senden uzaklara Saat ikiyi vurdumu ruhum gelecek yanına Sen hissedeceksin/ okşadımda tenini Kulağına fısıldayacağım seviyorum seni Sende tlf sarılaçaksın aşkım Bende diyeceksin seviyorum seni Her zamanki gibi beni çıldırtan sözleri Dile getireçeksin Ben sana söyleyemiyeceğim yine Neler söylemek istediğim sen anlıyaçaksın Seni çok seviyorum diye bileçeğim sade Sen gönlümün prensi sen rüyalarımın düşlerisin Benim can yoldaşım hayat kaynağımsın Sen eşimsin ’ eşimsin Havva kalkam 27.07.2007 Saat.02.00 |
biraz acımasız bir yorumdan ziyade ileti okudum burda.
belki bana düşmez ama ne iddiayla yazıdığını da bilemem bu şiirin ama söylemek istediğim birşey var ki ustalıkla yazılan şiirler biraz meslekileşmiş gibi kalıplar içinde sıkışıp kalıyor hayatın ortasında.
okul müdürü gibi soğuk kalıyorlar 'öğrencilerin' arasında otariter ve sevilmeyen.
neyse yazılar ve öyküler de olabilir ama şiirde kurala ve de her neyse işte ona o kadar da ihtiyaç yoktur bence kişinin içinden gelir çünkü yazanın. dökülür kaleme kağıda. belki bazen güzel bazen estetikten biraz uzak.
her neyse şiire gelince samimi ama haddim olmayarak söyleyeyim üzerinde çalışılması gereken saf duygular barındırıyor bence ama beğendim seslenişinizi..