...geceyi öldürdüm...
...
derin derin iç çekti önce sonra yıkıldı.... henüz baharındaydı gece yıldızlar solup dökülmemişti daha ay tepedeydi,parlaktı dokunsa biri ,gözlerim dolacaktı, dokunmadılar... göz gözü görürdü aslında baksalardı insanlar birbirlerinin yüzüne bakmadılar... içime saplandı saatler, kırılan zamanlarda. ağladı içim, özüm döküldü avuçlarıma soludukça zehir oldu hava soludum yinede sonra yutkundum acıdı düşüm yarım kalmışlığımda... zamanı içerken satırlarda dilim kanadı, konuşamadım yazdım bende.. ve ben nasıl öldüysem gecelerce bilmelilerdi acısını sırf bu yüzden intikam koydum satırbaşlarına dizeleri sapan yapıp her harfle bir yıldız vurdum sabaha çok vardı öldürdüm geceyi, boşluğa savurdum... 15.07.2007 kütahya 2. erbaş bölüğü |
"sabaha çok vardı
öldürdüm geceyi,
boşluğa savurdum... "
yakışır bir hamle!
sığındığımız hep gece olsa da!