GURBET ELE GİTMEDEN GEL MANOLYAM
Bahar bitti meleşiyor kuzular
Meralar kurudu ot bitmiyor ki! İçerim yanıyor gönlüm sızılar İçimde özlemin hiç bitmiyor ki. Gecede nefesin yetmiyor bana Sımsıkı bağrıma saramaz oldum Boynuna sarılıp nedeyim sana? Özledim diyorum çık gel manolyam. Avuçlarım hasret narin eline Dünyayı değişmem saçın teline Bal misali! tatlı, tatlı diline Özlemimi sürüp çık gel manolyam. En mutlu günümdür senin gelişin Benim Güneşimdir senin gülüşün Hasret ile bedenimi sarışın Bekler oldum çabuk çık gel manolyam. Bilirim özlemle kara bağlarsın Seni üzdüm belki! Ona ağlarsın Sultan olsa neme, bende sen varsın Sensiz dünyam bomboş çık gel manolyam. Ağıt yaktım dağlar ile taşlara Kurban olum hilal gibi kaşlara Kıyamam hiç gözündeki yaşlara Bendeki beninle çık gel manolyam. Kış gelipde baca duman tütmeden Sensiz yok olmadan naçiz bu beden Hasret yüklü gurbet ele gitmeden Özlem yüklü geç kalma gel manolyam. Gözüm yumdum bir yol aldım ezele Rastlamadım senden başka güzele Sahillerde dolaşalım el ele Bir gece ansızın çık gel manolyam. İsmet kanık |
Dünyayı değişmem saçın teline
Bal misali! tatlı, tatlı diline
Özlemimi sürüp çık gel manolyam.
harika bir şiir olmuş. seven yüreğin sesi
ve mis gibi manolya kokuları yayılmış
edebiyat defterine
tebrikler hocam bahçe güzel
çiçekler güzel bahçeye yayılan manolya kokuları hepsinden güzel
yüreğin kalemi hiç susmasın sevgim seninle