öylesine daralmış ki
boş ellerinde
yağmur yüklü bir bulut
sırtında bir nemrut
sanıyor ki
küçük tepelerin ardı
yemyeşil vadi...
sular çağlamakta
şırıl şırıl

ve
dillerde
perde perde artan
ve
azalan
şifresi unutulmuş
bir kağıt.

gün olur
bozkırda koşar güneş..

gün olur
yüreğe değer
yağmur...

gün olur
saçakaltlarında
bitimsiz bir şarkı olur
yarısı göğermiş
yarısı kırgın
bakışlarda
umut.

bilse
nerede olduğunu
kendinden önce
ulaşsa bir sözüne
parmak uçları kanasa
düşüncelerinin yangınından
belki
arta kalan
sonsuzca saracak
yitip gideni...

dikenler
düştü güllerden
karanlık bahçelerde
artık
güller lal


haydi
yarın sabah
erken kalk
gökyüzünü avuçla
sabahın ilk ışıklarıyla
serp
sahipsiz bahçelerde açan
mor menekşelere..

göreceksin
aldan
mora
çiçeğe duracak
kırgın
sarı yaprakların
sahibi olmayan
ağaç...

ellerinle
yüzünü arala
bir bardak
demli çayın
ilk yudumunda iç
yitirdiklerini...

yarım
sahte
renksiz gülüşler
doldururken eteklerini
koş
hadi koş
darağacında
yosun tutmuş
umutlarına...

25/11/2010
ödemiş