Her şey önce temiz, her şey önce saftı
Yedi renkti gökkuşağı,
Pırıl pırıldı dünya.
Ne kara taşı vardı ne kara suyu,
Ne güzel yaratmıştı Tanrı
Semanı, denizi, toprağı.
Ağacı, dalı,yaprağı.
Eski devrin insanları,
Taş kadar sert, dağ gibi azametliydi.
Giyim kuşam bilmeyenlerde
Ne haset vardı, ne kıskançlık.
Sevgilerin en güzeli eskilerdeydi
Çöllerden toplanan gül çelengiydi,
Saçların en özel süsü.
Komşu komşuya darılmazdı
Ne umu vardı ,ne küsü.
Birlikte avlanırdı hayvanlar
Bin el uzanırdı bir tahta tabağa.
Ekmek için edilmezdi kavga.

Ben o zaman doğmalıydım,
Kaplan avından gelmeliydi sevgilim.
Omzunda ayı derisi…
Ellerinde bir tutam kır çiçeği.
Sevgilerin en temizini yaşamalıydım,
Damarımda oğuz kanı taşımalıydım.
Halay çeken delikanlıların annesi,
ablası, kardeşi olmalıydım…
Belki Asena, Börte çinin eşi
Yahut düzler güzeli bir peri olmalıydım.
Zorluklar korkutmazdı beni,
Olmasa da ateş, kömür, tencere.
Sıcak bir yatak, süslü bir oda.
Ben o zaman doğmalıydım.
O zaman mutlu olmalıydım.
Özlüyorum geçmişleri,
Özlüyorum asırlar önce yitirdiğim
Delikanlı sevgilimi.

Ne kadar geç gelmişim dünyaya
Neler kaybetmişim meğer.
Özlüyorum saf doğanı, temiz havanı
Yiğit insanları işte özlüyorum.
Ben bu zamanın insanı değilim,
Bulamıyorum kendime eş birini.
Sağlam bildiğim çürük çıkıyor,
İnandıklarım beni yıkıyor.
Neyime gerek bu ikiyüzlü dünya?
Neyime gerek yalancı sevgiler?!
Beni sevindirmiyor sahte güller,
Kokusuz menekşeler.
Ben boğa yıkan ,kaplan boğan
Gerçek bir erkeği özlüyorum.
Ben dünyanın toprak kokan devrini,
Yalın ayaklı, eli silahlı insanlarını özlüyorum.
Ben dünyanın çocuk yaşını, çocuk sevgisini
Saflığını, paklığı, cennetten inen beyaz taşını
Özlüyorum, özlüyorum, özlüyorum.
26.11.2010
Azerbaycan ŞEKİ