Elveda
Oturmusum denız kenarına
Güneş batmakta nazlanarak mavi sulara İnsanlar geçmekte telaşla ellerinde paketlerle gidiyorlar yuvalarına kucuk hayatlarındakı mutlu anlara ben cebimde biraz fıstık elimde de bir bira gazeteye sarılmış bakıyorum denize açılan balıkçılara uzaklaşırken onlar ekmek parası için açıklara bir anlamı kalmıyor hayatın benim için içimdeki fırtınalarda serin bir sonbahar rüzgarı esiyor inceden içime anılarım geçiyor gözlerimde biriken damlalarda seni düşünüyorum yine sen ve ben biz idik bu telaşlarda o geçmiş zamanlarda artık yokuz umutlarda elimde kalan acılar anılara gömülmüş bekleyen esasında ve dudaklarımdan dökülen son veda sadece bu son satırlarda |