Garibin çilesi ölünce biter
yoksullar bulamaz asla devlet
garibin hali perişandır dostum her işte vardır elbette bir hikmet ozanım ben yok kimseye kastım ezberlemişim yoksulluğu ilk günden aklımı alır gurbette bir yandan zenginin sofrası bal ile yağdan zenginle ahpaplığı çoktan kestim ALİ evladı yoksulluğuyla övünür zengin mangır kaybetse dövünür aşıklar seherde Hü der avunur lakin bu yoksulluktan artık bezdim Zorluoğlu’da derki el fakrü fahri evvel dedi Mustafa ol alemler fahri girdim türlü çileye çektim Hay zikri sonra aldım kalemi bu deyişi yazdım cengzorluoglu |