Tek başına ihya etti bu çölü
Şebnemini döktü, arza bir tek gül.
Suya gark eyledi kurumuş gölü
Rahmet oldu çöktü, arza bir tek gül.


Gündüz bile kara; katran karası
Herkes edip; lakin müzmin yarası
Gayet gür çıkarken şerrin narası
Sancağını dikti, arza bir tek gül.


Talan olmuş idi mamur bağ bahçe
Zulüme uğramış gariban serçe
Mazluma vurulmuş güçlü kelepçe
Adaleti ekti, arza bir tek gül.


Yırtıcıdan beter olmuştu beşer
Hep kendine yontar kendine keser
Menfaati için gürler ve eser
Bileğini büktü, arza bir tek gül.


Kesif küfre karşı müşfik nur indi
Aydınlandı âlem elemler dindi
Naçar gönüllere feyiz’i sindi
Şafak gibi söktü, arza bir tek gül.


Vaat olan yardım tekmil verildi
Çorak iklimler de coştu dirildi
Güneş karşısın da olup erildi
Sökün etti aktı, arza bir tek gül.


Bir tek gül’e dostluk; o nasip işi
Layık ise bulur, nur dostu kişi
Bu er olabilir veyahut dişi
Merhametle baktı, arza bir tek gül…



Salih Yıldız…20.11.2010






.