Tek Kelâm
Sen ki düğümlenen kelimelerimin soluksuz adresi
Kervanları suya hasret bırakan, o yağmurun sesi Kadim dosları hiçe sayan, karanlığımın doğan güneşi Korkuları hiçe sayan, ey umutların gelişi Tükenmeyen sevgilerin, göze yansıyan hasreti Aleviyle kavurup bitiren, sevgilerin en harlı ateşi Kalmadı sabır-ı talim gönlümde bilesin Kahırlara malûmun oldu yüreğim, Fakat sen farkında bile değilsin Geçer sanıyordu bu adamın acıları, Belkide bitmeyecek sandığı onlarca kelâmı Yüzü kalmadı sözcüklere dokunmaya dahi, Artık eğilen başındadır eyvallahı Mevsimler geçsede ömrümüzden, Bu gün yine bir kış sabahı Beklediği hala o tekil-i şahsına, Gönlün kederli selâmı Ne yapsada anlaşılmayacak Aşk-ı nârına kalacak yine Yazanın bu tek kelâmı... |