yokum, hesaba gerek yok sarsıldım sonunu hazırlamakta yok
nankör sevgili beni yanlızlıkla suçladı bundan böyle hatalar kalbime işledi
uzaktan uzağa bana bir nefret gönderdi üstünü tamamlamakla beni yeğledi
acılar içinde kıvrandıkça kıvrandım en küçük kedere ismini koydum

dağlardan kopan bir kardelendi zamanda
değirmen taşlarının sarstığı bir başaktı
eli elimde vefalı bir sevgili
şimdiyse terk ediyor büttün geleceğimi

ben onu sevmekle usanmadım diyar diyar onu aradım
ben onu umutla beklemedim umudumu o yapıp öylece yaşadım
ben onu her kasede almadım aşkın derinliklerinde bulup sevdim
ben onu hasretin en acımaz duygusuyla özledim kolay kolay yanlızlığına alışamadım

bazen suçluyorum kendimi bazende tum sevgimi
nedir bu acımazsız duygular hep benim gibi sevenlerimi yaralar
terk ediyorum gidiyorum gözü aydın ayrılıklar
beni öldürdünüz yanlızlığa gömdünüz
ufkun anlayamadığı derinliklerinde beni acıyla vurdunuz
güle güle diyorum sonuna kadar seviyorum
hoşçakal sevgili bundan sonra ölüyorum