esiran
son hamuru
karıştırdı son mayayı çaldı ekmeğinin özüne yansa da göz göz tutunmuşlukları yüreğinde uç veren sürgün suyu kutsadı güneşinde sıyırdı yüreğine bulaşan kışı baharı yazı hazanı yeni mevsimler doğdu yüreğinde zamansız... her gün batımında yüreğinden doğdu gözlerin karanlıklara.. su yandı özlemin yaktığı ateşle okyanuslarda dağ eridi bahar soldu düşler dikenli bir yol oldu uzaklara... yüreğinin hamuru ellerinde esiran düştü yere 13/11/2010 ödemiş |