Kırık
KIRIK
Daha ilk baharımızdı Yetmedi dostluğun sarmaşığı Kırıldık Unuttu pınarlarını su veren Kurt sofrasında dağıldı umudun çıkını Özsuyumuza karıştı karayılan ağısı Çamura bulandı mayamız Ayrılıkların kardeşiydi hüzün Kırık sazın burukluğuydu ozanda yaşanan Yıldızını yitirmişti gökyüzü Çaresizlik doğurganıydı aşağılama Genç kız kâbusuydu gecenin siyahında yaşanan Çiğnenmişti bir kez çiçek Kuşku tuzağına düşmüştü umut Yılgı törpüsüydü inançta işleyen Bulanık sularda yitirdik yeşili Korkunun sürüsüydü güttüğümüz Yıkıntılarda büyüdü bencilliğin ayrıkotu Grilerin gelişine sokuldu yalnızlık 1981 |