ölünce anladım (şehit)
Ayak seslerini çok uzaktan hissettim
Bastıkça toprağa içimi titrettin Tüm matemin ve varlığınla güneş gibi doğdun karanlığıma Doğrulmayı isterdim yattığım yerden ...Ve öpebilmeyi en sevdiğim yerinden Hoş geldin kadınım karanlığıma Yüzünü göremesemde bilirim Tutamadığım ellerinde getirdiğin Çiçeklerden daha güzelsin Senden az önce geldi annem ‘’Oğlum’’ diyordu ‘’doyamadım sana’’ Ve eli sürekli gidiyordu yazmasına Islandı üstüm başım gözlerinden Ellerini gezdirdi üzerimde uzun uzun Bebeğini sevip okşar gibi masum Kalkıpta öpemedim mübarek ellerini Sarılıp diyemedim ‘’anacım kahretme kendini’’ ‘’Affet’’ dedim ‘’affet’’ beni anam Göğsümden değilde sırtımdan diye Kurşun yaram ’Feda olsun oğlum’’ derken vatan için Kanadı yüreği için için Tükendi gözleri otururken başucumda Gitmek için kalktığında Dayanamadı sarıldı taşıma Giderken dönüp dönüp baktı ardına Ve eli sürekli gidiyordu yazmasına Açsa kollarını ‘’gel oğlum gidiyoruz’’ dese İlk adımımı attığım gibi neşeyle Koşamazdım artık yüzümde gülümsemeyle Bi anam bir de sen vefalı çıktın Gerisinin yalan olduğunu ölünce anladım Her gün yoruyorum seni Sayamıyorum getirdiğin çiçekleri Hiç dikkatini çektimi bilmem Diktiğin tüm güllerin kırmızı açtığı Bilirim seversin kırmızıyı Senin için neler yapardım hayatta olsaydım Ama burada elimden gelen birtek bu kaldı Ben zorluyorum onları kırmızı açmaya a.köken |
seslerin ürpertisine yenik düştü sözlerim...
sustum...