Zor Dünya
Zor dünya büyüklüğünle övünür
Her yerde çalım atarsın bana Gökyüzün sisli denizin bulanık Toprağın kurak hanın karmaşık İlk günden sırtıma vurdun küfeyi Her günün yükünü doldurmaktasın Beyinler bulanık yürekler yanık Bacalar sönmekte evler karanlık Bir ömrün bedeli yalnız bir anlık Sanma ki hanında kalacağız senin Neden böyle kendine sor dünya Hancıda gidiyor yolcuda gidiyor Sen kendinle kal zor dünya |
Selam ve sevgilerimle..