Üstad Abdurrahim Karakoç’un ’’ Ben ’’ şiirine naziredir.



Ben; uçsuz ummanın deniz feneri,
Ben; sıra dağların kıraç döşüyüm.
Ben; kökleri çürümüş umut çınarı,
Ben; Mevla’nın akıl ermez işiyim…

Ben; sevda yolunda o yare kurban,
Ben; kendi özümde kendime yaban,
Ben; taşlı toprakta kırılmış saban,
Ben; hem sağır, hem kör, hem de şaşıyım…

Ben; kendine uzak kendi özünde,
Ben; yaralı ayak aşkın tuzunda,
Ben; bir divaneyim yarin gözünde,
Ben; kara gecenin soğuk düşüyüm…

Ben; hayranım usul usul gelişe,
Ben; alıştım canı taşa çalışa,
Ben; kimim ki vuslat bana ilişe,
Ben; yedi iklim dört bucak kışıyım…

Ben; zarar hanında caymayan deli,
Ben; üç yanına beş koymayan deli,
Ben; düşman canına kıymayan deli,
Ben; pek acayip bir hilkat kişiyim

10.11.2010 Kütahya