GÖNÜL KUŞUM
Kollarında dinç bilirdim kendimi
Gurbette gözlerim kararır Leylâ. Kulağıma:”Yalnız mısın?”dendi mi İçim titrer benzim sararır Leylâ. Senden başka bana kimse bakmadı Yaban eller göğsüme gül takmadı Hasretin başımda saç bırakmadı Kalan üç beş tel de ağarır Leylâ. Gözyaşım yastığa düşüyor tık tık Tüketti ömrümü gizli hıçkırık Kurumuş dallarda kanadı kırık Gönül kuşum, seni çağırır Leylâ… Ahmet KÖKEN |