Acı Poyraza
acı poyraza
yalanırken yüzümüz döner kiraza elenirken özümüz uykunu alıp duymadan hiçbir şeyi düş bulutundan kim düşürdü yerlere duruldu mu ay bulutlarda yununca yoruldu mu çay dere tepe çağlarken kanıyor içim dudağımdaki sızı yanıyor cicim ayrılığın incisi mavilere kim katran karası sürdü mavi nitekim kan kustu kan öksürdü yalın ayaktım düşürdüler mi yolda yolup aldı mı feleğim kara kolda çoluk çocukta gülmüyor sokaklarda sözden korkanlar silindiler sihirden kral çıplak mı bak hele şu çocuğa ağlamasın de silsin göz yaşlarını Ramazan Efe |
çok saygımla