Hayatımın Son Hali
Hani uçamaz ya kuşlar ıslanınca,
Tek kanadı koparılınca; Gözler kısılır ya anide gelen yoğun ışık hüzmesinden; Aramaktan yorulursun ya bulmayacağı bildiğin Ama umudun terk etmediği şeyleri; Hani bakarsın ya giden yılların ardından Canını alıp götürüyorlarmış gibi; Elinden bir şey gelmez ağlamak da istemezsin ya; Hani ulaştım derken uzaklaşırsın; Büyüdüğümde dediğin Ama çocukken yapabilinecek şeyler; Hani saçma sapan bir durumla yaşamaya alışırsın ya; Hani dizginlerini bıraktığın hayat seninki olur ya; Hani aylarca konuştuğun iki kelime “merhaba” ve “hoşça kal” olur ya; İşte öyle değersizleşti dünya, İşte öyle gereksizleşti hayat. |