Bana yalnızlık türküsü söyleme,
Bakma bana ihanet dolu,
Gecenin sırrından bir giz fısıldama,
Eteklerinde hüzün biriktirme benim için,
Süreceksen aşkın acısını dudaklarıma,
Sür, sakın geri çekilmesin ellerin,
Ama öp beni sonrasında,
Çünkü ben üşüyorum sevdiğim.

Sen aldırma yatağımı süsleyen çiçekleri,
Hiç biri senin gibi açamadı bir gonca,
Ve uç veremedi bana baharlarında,
Çığlıklarında yalnızlığı saklarken,
“Sevişmek zenginlerin harcı” der şair ya,
Ben yüreğinde bir senli olan fakirdim.
Ve hiç ihanet etmedim ruhuna,
Haydi dik gözlerini gözlerime,
Vur beni bakışlarınla.

Sararan yapraklardan duymayayım gidişini,
Başka gözlere bakıyorsa gözlerin, bilmeyeyim,
Çığlıkların inletiyorsa bu koca şehri,
Kıvranıyorsan bir zenginliğin esaretinde,
Bırak benim yüreğimdeki bende kalsın.
Sakın dokunma iri gözlü kadın,
Sen sun kendini hüzünbaz gecelerde,
Ben gece olur seni saklarım.
Saklamasını bilirim de kendime,
O nedenle aşkın acısını sür,
Bulaşsın acılar buruk tebessümüme,

Kenetle ellerini ellerime,
Düşsel bir oyunda loş bir ışık gibi,
Saklan sen ruhuma ve ben sensizken,
Titre ayazda kalmışçasına,
Mahremiyetinde sağanaklar yağarken,
Islan haydi denizkızı gibi,
Denizden çıkmışçasına ıslak dursun saçların.
Bırak sere serpe kalsın gerdanın,
Dokunmaktan korkma ruhuma,
Sevdamın ortasına aksın acıların,
Aşk emzir bana.