3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1332
Okunma
Uzakken gün ışığına
Gece örter yalnızlığımı
Korkarım güneşin giz açışından
Sarılırım kendime sımsıkı
Gözlerimi açmaya korkarım
Dipsiz kuyuda süzülür çırpınan sesim
Ağrıya, nefrete, kine dönüşür
Kan kokan duvarlara bakıp
Yüzümü yıkamaya korkarım
Sanırım ki
Kirlenen zamanda
Akıp gider gözlerim karanlıklara
Sonra terleyerek
Uyanırım düşler ülkesinde
Papatyalar hatırlatır
Hayatın hala
Yaşamaya değer olduğunu