Umut Dalları
Minik bir serçe gibiydi yüreğim,
Issız gecelerde, çırpınırken yokluğunla, Ilık meltemler eserdi, sabahlara, Eserdide, alır götürürdü beni, Dağları gölgeleyen bulutlar gibi, Dalgalanan saçlarına, Öyle bir savururduki, rüzgar, Derinlerle boğulmamak için, Çırpınan balıklar gibi, Gözbebeklerinin harelerine takılır kalırdım. Öyle bir tutsaktımki, Mutsuzluk zincirleriyle, Kenetlenmiş acılara, Tam o anda sensizliğin çukurunda, Öyle bir meltemler eserdi ki, Alır götürürdü beni, Oralara, Seni bulduğum, Seni tanıdığım, Umut dallarına. Nevin Korkmaz 1997 |