GÜLÜMSE
Elinde değil ki, bitmez kargaşa.
Bırak bu telaşı, derde gülümse. Bilinmez bir daha ne gelir başa, Tutta ağlanacak, yerde gülümse. Yolun düşse senin,bir gün Mardin’e. Boyun eğ her zaman,gerçek ilimse Kim ne derse desin bakma ardına Yaz ayını bırak, kışa gülümse. Kaçırma seheri,seyret güneşi. Gafletten sen uyan eğer mümkünse. Bulunmaz o anın bir daha eşi, Ahlanıp vahlanma, güne gülümse. Şükret her nimette, rızka razı ol. Mevlâm elbet vermiş, herkese hisse. Açar kapıları, merhameti bol. Yemesini bilip, aşa gülümse. Gülümse inada,bu nefes senin. Çileler bitmez ki, zorda gülümse. Değerini bilsen her saniyenin. Ecel vakti gelse, yine gülümse. Ayşe Özdemir |
Mevlâm elbet vermiş, herkese hisse.
Açar kapıları, merhameti bol.
Yemesini bilip, aşa gülümse.
acı ızdraptan uzak durup hayata biraz da gülümsmek gerek
ayşe hanım bu güzel dizelerinizi kutlarım
selam ve saygılar...