BİR ÖĞÜT
Gönül neler ister,
Nefis yedikçe yer, Bu ömür birgün biter, O yol, bu yol değil. Herkes kendi derdinde, Başkasını düşünen nerde? Gelirsen birgün kendine, O geliş bu geliş değil. Kim, kimi düşünür? Herkes yaptığıyla övünür. Başkasını gözden düşürür. O düşürüş bu düşürüş değil. Sev sen de kardeşini, Kırma sakın kalbini. Bozar sonra yemini, O yemin bu yemin değil. Yaradan, yaratmış ruhunu, Kirletme asla onu, Unutma emanet olduğunu O emanet bu emanet değil. Sabret çeksende çile, Nasılsa bitecek bu işkence Dayan, isyan etme, O isyan bu isyan değil. Saatlerimiz geliyor, Ecel bizleri bekliyor. İnsan faniyi seviyor. O sevgi bu sevgi değil. Bir öğüttür İbrahim’den Kötüyü geçirme kalbinden, Şüphe verme sevginden. O sevgi bu sevgi değil. |