Kalmadan Taşımalı Hep
düşümde ışı
yıldızlara imrenip gönüle sultan inadına direnip gül bülbül bahçede söyleşirken duyar dinlersen gülden ve bülbülden hoşlanacaksın zevkle seherime dolacak bahar yeşerecek yüreğime dol yüzü gülsün garibim bülbül gül bulut çözülsün dağlara da süzülsün toprak üzülsün özlemine kıvranıp dağlar hey ulu dağlar büründüm içine her sabah ağlar sevdasına mı çağlar yüreğe dağlar düzlemine sıvanıp umudu gelecek güne yıllara kalmadan taşımalı hep 190910ankara Gülce-Bahçe |
kalmadan taşımalı hep
Şiirin ana fikri müthiş bir final....Yine Efe'ce...Yine Gülce ustası
Tebrikler şairim...Daim saygım ve sevgimle..