Tiyatro sahnesinde bir çocuk tanıdım ,

Sıkıntılı bir kış akşamında yağmurun ritmini dinledim ,
sertçe sorular yöneltti açıklaması olmayan türden ,
Ne dedi biliyor musun figüran ,
Dostum Sigara içermisin ?,

Düşünememiştim amacı ne diye ,
izleyememiştim tavırlarını ,
hayal ettim ,
dumanlar sıkıntı adlı dağların gözükmesini engeller sandım ,

Cevap verdim ,
Bir tane ver dostum ,

içmeye başladım öksürdüm hiç durmadan ,
beynim dönmeye başlamıştı ,
ve sigaralar günlerime sıralanmıştı ,

Sonradan anladım çocuğun derdi beni bu izmarit parçasına alıştırmakmış,
gençtim tahmin edemiyordum ,
dost sandığım çocuğun derdi akbabalıkmış ,


Okulum bitmişti ,
eve döndüğümde ise zayıflamıştım ,
yıllar sonra manisadaydım ,
rahattım ,
sigarayı da bırakmıştım ,

herşeyi bir kenara koyup sakin düşünmem lazımdı ,
bir fotoğraf canlandırdım hayalimde ,
fotoğraflar genellikte hareketsiz renk sanatıdır ,
ama bu sefer renkler canlandı ,

bir şeyler anlattı tualden dökülen çelişkiler ,
haykırıyorlardı ,


Gardiyan kapıyı aç ,

burada siyaha boyanmış düşünceler var ,

Bir daha bağırdı ;

Gardiyan kapıyı aç ,

dışarıdan kalem alıp yazmaya başlayacağım ,

Gardiyan kapıyı aç ,

özgür bir uçurtma olup ,
çocukların gökyüzünde hayal kurmasını sağlayacağım ...