CİNNETİN AYAK SESLERİ
Hafakanlar sardı rüyalarımı.
Korkunun kokusunu getiriyor rüzgar. Ve bulutlar, Ve yağmur, Ve yıldırımlar, gök gürültüsü, Bir melal anaforunun ürperten senfonisini Beynime kazıyorlar. Sükutumu bozuyor kahkahası gecenin. Kendimi bile duymuyorum. Yatakta cinnetin Buz gibi nefesini soluyorum. Gölgesi düşüyor üzerime Benden hiç ayrılmayan ölüm korkusunun Ey fani dünyanın sahte güneşleri Neredesiniz? IŞIK İSTİYORUM! |