Hoşgeldin sevinç, gönül bahçeme...
Artık gelmez diyordum,
gelmeyecek biri gibi duruyordun, Ne tahtından kopmaya, ne de rahatını bozmaya, Belki bencilliğinden paylaşmaya , Niyetin yoktu sanki bunca yıl Hoş geldin Sevinç , gönül bahçeme Sosyal bir karmaşanın ortasında Çatışırken duygularım, kendi başına alışmışken karma karışık acılara İsminin yada cisminin önemi yoktu... Yeşil ışığın bile yanmasını beklemeden Narin sevgilinin , kibar gözlerindeki ışık gibi Hoşgeldin Sevinç, gönül bahçeme Yıllarca gülmedi yüzüm, talihten yana sevginin tesiri sinmedi kalbi virana özlemin nuru doğdu , iç dünyama Açmasın mı içimde gonca güller.... Bir avuç aşk, bir avuç sevgi çok mu bana Aşıklara bakıpta kafamı duvara vursamda Hoşgeldin Sevinç, gönül bahçeme Bir güzel gördüm, enginden çağladım ismini sual etsem, utangaçlıktan çatlardım Aşkı mecnuna dönsem, duygularımı açsam Söylemeye dilim varmaz, acı dolu kalb-i yaram Huzuru aradığım geçmiş yıllara baksam Nafile zamanlar yaşamışlığım kalır her an Hoş geldin Sevinç, gönül bahçeme Sebebine alışamadığım, nedenini kendime soramadığım İnadımın gururuna gem vuramadığım Söylenmedik sözlerim vardı, unutamadığım Gençlik gelip gidiyor, yüzümde çizgiler beliriyor Kemale ermiş gönül, artık figan ediyor Hoşgeldin sevinç, gönül bahçeme... |