SON DURAK
Herşeyin bu kadar anlamsız olduğu şimdi
O ne kadar da anlamlı bakıyor Tepede ölümün vasıtası yatıyor Haykır belki anlayacaklar seni Duyacaklar ince bir uğultu ve ses Yabancı!!Benim olan acıyı nereden aldın İstediğim bu anladım;zamanla yarışır bedenim Bulunduğum yerde yok olmalar başladı Katlanmak zorunda kaldığım bedenim Bir tek benim, bu çamurun içindeyim Yaşam boyu yanımda olacak olanı Yabancı!!Benim olan acıyı nereden aldın Hakkım yok uyanmaya Herşey göremeyeceğin kadar batık Aldatılan olma sende; o araca binmeliyiz belkide Gözlerimin önünde bir parıltı,şimdi durdur zamanı Nereye gittiğimi biliyorum Bırakın böyle kalayım ,hep yalnızım anlayın. |
yabancı!! benim olan acıyı nereden aldın
bana iki şey hatırlattı şiir
verili olanlarla yaşamak,
ya da yaşamı yeniden kurmayı denemek.
çamurdan çıkıp yukarıdan bakınca , kurtulmanın tadı kalır
ve dönüş yoktur çamura
dönmek artık yok olmaktır
Papatyalar her mevsim yeniden açarlar
koparanlara inat
salıcakla kal, beyaz çiçek