5
Yorum
0
Beğeni
3,5
Puan
1246
Okunma
Karanlıktı dünyam..
Aydınlıktan çok korkardım.
Ne zaman ışık görsem,köşe bucak kaçardım.
Derdimi karanlık odama gömülüp duvarlara anlatırdım.
Derdime derman olmazlardı,çocuk gibi aglardım.
...Ve sen girdin kalbimin karanlık odalarına..
Bir kıvılcım tanesi gibi düştün bagrıma.
Nefes aldıkça büyüdün,ışık saçtın odama..
Artık ışıktan korkmuyordum!
Çünkü sen bir alev olmuştun adeta.
Artık parlayınca degil,sönünce agladı bu sevda..
Sevmek ne güzel seymiş,
Ferahlık kattı bu acı dünyama.
En güzelleriyle kazıdım hatıralarıma.
Uyurken seni koydum başucuma...
Uyanınca senle dogdum hayata..’
Onur Özdemir..
5.0
50% (1)
2.0
50% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
