Araf
Bir kum saati durur masamda
Evirir çevirir elimde Zamanı düşünürüm Nasıl akıp geçtiğini hızla Bir an sonradan bir an önceye Dönmenin imkansızlığını Ve gün ve gece gibi Kum saatinin Dolup boşalmasını izlerim Senden öncesini ve senden sonrasını Zamansızlıklar içinde bıraktın beni Ne ileride ne geride Araf’ta sıkışıp kaldım Bilirim sende gideceksin birgün kalbimden Hiçbir şey ölümsüz değil şu dünyada Aşk bile... |
Saygılarımla