Ben
Karanlık bir kasabanın bahçesinde çürümüş çıplak ağacın
dallarında öten kargaların ve ağacın bunamış kolunda tek başına sallanan salıncağın ipinden çıkan gıcırtılı sesin yankılandığı sokakta tamamen ölmüş karanlığın hükmettiği yokluğun çok daha uzağında, umut gibi zannedilen oysa çoktan sönmüş bir sokak lambasıyım. (0.20.NAKRES) |
ne kadar anlamlı ve dolu.
ama sokak lambasından bu kadar çok ışık çıkmaz.
bence güneşin kendisiyim demen daha doğru olurdu.
yürekten tebrikler.