Aşk Gelince...
Gecenin bir saatiydi
Kapının sesini hissetim usulca Sessiz ama kırarcasına bir sesi vardı Ağlar ama mutlu bir hali vardı Gelmek ister,ama çekinirdi sahibinden Bakması bakmak değil di kendinde Gözlerindeki rahmet deryalarında kendi Eli titrer,yüreği duracak gibi olur du zifir olan karanlığa,nur olurdu zahiri Görmesi kendinden değil,sesi ben’den çıkmazdı Alaca olan bedeninde hülyalar dolaşır Yüzünde hasret okunurdu kendinde Simsiyah gözleri,zifiri karanlığı delip geçerdi Uzun kirpikleri,perçem olurdu gözlerine İşte böyle bir gecede gelmiş Soğuktan buz tutan yüreğime Ilık gözyaşlarını döküvermişti kendinden Gönül sıcaklığı,buz tutan yüreğime Hayat buldurmuştu en derin hayallerime Serencam olmuş gönül evimde Ev sahibi olmanın hazzı dökülüverdi hiçlikte Bende yok olan gönül evim,O’nda hayat oluverdi. |
ben yalnız kalmayı öğrendim,
Acıya duvar gibi durmayı ögrendim,
...Kaybolmuş bir dilin sözcükleri gibi,
...Köksüz, bağsız durmayı öğrendim..
Vazgectiysen hep sağnak yağışlarımdan,
Vazgectiysen bitmek bilmez kışlarımdan,
Korkma kimseye ödenecek borcum yok,
Yok saymayı ben senden öğrendim..
alıntı
HER ŞEYİN GÖNLÜNÜZCE GERÇEKLEŞMESİ DİLEKLERİMLE KUTLUYORUM..