YELKOVANIN SENSİZLİK LAVLARINDAYIM
Soluklarına örttüm uçsuz bucaksız yokluğunu
Yanıbaşımda işte iplerini çekeceğim günahların Sabaha küsen izlerim kaybolup giderken Sükutum solar uzak kentlerin dehlizlerinde Yalnızlık ve kahır Siyah matemlerimle el ele Unutma yar! Bestelenmemiş daha alacasız yetimliğim Sensizliğini sürdüm dünüme yarınlarıma Rotası sana çıkan hüzünlerimle Yitik senler yakamozlarıma düşmüş Sonsuz kederler kanatlarımda sızlarken Melankolik bir çığ gibi büyüyorsun İniltisiz bir akşam dokunurken kirpiklerime Yağmur yağıyor sonbaharıma Ve sen anlamsız çaresizliğinde Ben bir Elif yolculuğunda merhem bulamayan C/anımdan c/an giderken takvimlere Korkuyorum başka rutubetli kıyılarda Sebebim Her gece yalnız yastığıma düşen bir sevda masalı Ah! Sebebim Karanlıklarda bıçak sırtı bir tutam mutluluk hakkım mı? Yazgımı nadasa bırakılmış bir şafakta unuttum Ne çok çentik attım Yelkovanların sensiz kavuran lavlarına Nefesini sayıklayan suskunluğuma sarıldım sen diye Kaç lokma ekmeğimi düğümledim boğazımda? Hasretinle sevişirken hüküm giydim yaralı şiirlerimle Beni bağışla kilitli hasretim ! Gamzemde vurulan göçmen kuşlarım can çekişirken Tek duam avuçlarında son besmelemle bir yudum suydu Beni bağışla özlemim! Masum mudur uçurumlarda soluksuz bıraktığın bu vaveyla? Dudaklarımdan hâlâ alev kokulu öpüşlerimiz saklıyken Bağışla! Mıhlarken kasırgalarımı deli divane yüreğime Mahşerde bile vebalim boynuna Hükümsüz okşadığın başka tenlerin gecelerinde y/ansın ellerin Ki parmak uçlarımda lâl kesilmiş gölgene ağlıyorum Yansın bir avuç öksüz çocukluğum seni bana yazdı.. YASEMİN CANAN... |