VARDİYADAmakina çarklarında kocamış gençliğim en son sevdiğim kızı -yine bir hayaldi hayal meyal hatırlarım- bu ritmik gürültünün karanlığında yitirdim hava karbonmonoksit soluk yüzler kısık sesler ordusu dilimde en son sevişmenin fosillenmiş hazzı havam gündüzsüz havamız isyanın en yücesine gebe vardiyada her soluk özgürlüğe bahane ellerim bana utanç veriyor anne ah ki ellerim sahibime sattığım emeğimi ele veriyor ! ellerim hani sana çiçek taşıyan ilaç veren ekmek veren saçını okşayan eller şimdi elden bir şey gelmiyor el ele bakıyor el elden utanıyor ! spartaküs rahat uyuma tarihin diyalektiğinde biz bak bu tek tip giyinik bu toplu alayla ben köleyim köleler köleyiz ! |
Köleliğini yüzlerine vurma insanların
Onlar yaşamı oyun sanıyorlar
Sus ve düzene uy
Uyumayanı vuruyorlar
Evrensel insan olma gururunu unut
Kimdensin onu söyle
Benzemiyorsan kendilerine
Adamdan saymıyorlar
Sus
Uyandırma
Sus köleler mutlu, huzurlu
Yalanlarla doyuyorlar.
Sevgim saygım beynine ve umudun hiç tükenmesin , inadına yaşa ve yaz her zaman...