Verdiğin Zehir
Verdiğin Zehir
Hasretin gönlümde çağlayan pınar Gözüm yaşı gibi akar bilmezsin Vurmadan hançeri yüreğim kanar Aşkın bedenimi yakar bilmezsin Zifiri karanlık gönül köşesi Aydınlatmaz oldu aşkın şulesi Efkarım dagıtmaz dert meyhanesi Bağrıma çiviler çakar bilmezsin Öldürmez kadahde verdiğin zehir Karetmez üstüme tuttuğun nehir Görüntünü benden gizleyen şehir Kim kimin gözüyle bakar bilmezsin Yetimi dönemez çile çekmeden Gam yükünü taşır yere dökmeden Olura olmaza boyun bükmeden Darda ilmeğini takar bilmezsin. Ahmet Yetim |