Yalınayak Ve Arzulu Ve Çıplak
gözleriniz
yalnızlıktan kıyıya sokulan deniz kayan yıldızlar barınağı dün günün üşüdüğü yerde yüreğimdeydiniz. (gölgelerdir gündüzleri saçma kılan karanlıkta bulur kendini gerçek yaşam biz karanlıkları giyinen gözleri ışığa dayanıksız hüzün böcekleriyiz) bilmeliydiniz gözlerinize düşmeden önce yıldızları düşürürdüm gözlerinize artık dirilmem söz konusu değil yalnızlığın dipsiz sularında batık bir gemi rüzgarlarla sürgünüm gecelerinizden firari barışçıl bir umutdu gökkuşağı aramızda ama çaldırdım renklerini hoyrat bir geceye üzgünüm siz çıkıp gelseniz bari. çok kolay aslında unutmak açıkta olmasa göbeğiniz - üçüncü gözbebeğiniz - ve beni öldüren kokunuzu sürüp hüzünlü bir şarkı mırıldanarak papuçlar elinizde yalın ayak ve arzulu ve çıplak yüreğimin sokaklarından geçmeseniz... |
açıkta olmasa göbeğiniz - üçüncü gözbebeğiniz -
ve beni öldüren kokunuzu sürüp
hüzünlü bir şarkı mırıldanarak
papuçlar elinizde yalın ayak ve arzulu ve çıplak
yüreğimin sokaklarından geçmeseniz...
Bütün bunlar olmasa insan unutabilir mi şair. Gönül açık göbekle çıplak ayağa mı aşıktır. Görünmeyen daha gizemli değil midir?
Sorularımla bir şairi sıkmak istemem. Şiirin tadı bambaşkaydı kutlarım şair.
saygımla...